Deur Ethan Kleynhans, ’n eerstejaar-teologiestudent aan Kovsies
Die traptoer het afgeskop op Saterdag, 14 Augustus, en geëindig op 31 Augustus, tydens die semesterbreuk. Hierdie unieke uitreik was gemik op teologiese bewusmaking in landelike gemeenskappe, geloofsgroei, en natuurlik, fietsry. Die teologiese bewusmaking is met groot sukses geïntegreer by gemeentes deur gesamentlike gesprekke met die katkisante, waar die studente hul roepingsverhale gedeel het en verduidelik het hoe God in hul lewens betrokke is.
Ons avontuur het begin by die Kopanong-kantoor, waar die deelnemende studente begin opdaag het. Nadat die bagasie in die bussie gepak is, het ons vertrek na Aliwal-Noord. Die daaropvolgende dae het ons van Cradock na Somerset-Oos, Kirkwood en uiteindelik Grahamstad getrap. Ná twee rusdae by Boknes, het ons teruggekeer Bloemfontein toe.
Die deelnemers het verskeie gebeurtenisse en hoogtepunte beleef. Carmi, een van die deelnemers, deel haar ervaring: “Die fisiese uitdaging van die fietsry was vir my baie lekker. Dit was soms moeilik, maar die gevoel wat ek gekry het nadat ek ‘n moeilike bult oorwin het, was onbeskryflik. Die rustigheid by die see was ook vir my ’n groot hoogtepunt. Ek is mal oor die see en voel altyd asof ek weer volgelaai is met fisieke, geestelike en emosionele energie nadat ek by die see was.”
Ons roete het ons deur die skilderagtige landskap van die Oos-Kaap geneem, waar die uitgestrekte vlaktes van die Karoo in alle rigtings gestrek het, onder die helder blou lug. Soos ons teen die hange geklim het, het die landskap verander na ’n mengsel van rotsformasies en die groenigheid van die winterreën, wat ’n rustige, amper tydlose gevoel geskep het.
Die fietsry het sy uitdagings gebring, maar dit het die span ook sterker gemaak. Carmi vertel: “Dag 2 en 3 se fietsry was ongelooflik. Dit het gevoel asof ek oor die landskap vlieg. Adrenalien en endorfien het deur my lyf gepomp en ek kon die skoonheid van God se skepping waardeer. Die ander drie dae was egter uitdagend. Dit was vir my baie moeilik om teen die wind te ry, want dit het gevoel asof ek nêrens kom nie, maak nie saak hoe hard ek trap nie.”
Die aandbyeenkomste met die katkisante het ons almal diep geraak. Vir die studente, wat meestal uit stedelike gebiede kom, het dit ’n nuwe blik gegee op die uitdagings en triomfe van plattelandse gemeenskappe. Ons is hartlik ontvang, en dit was vir ons ’n voorreg om ons verhale te deel en die katkisante te inspireer om teologie te studeer.
Oom Strauss, by wie ons in Grahamstad oornag het, het ook ’n besonderse indruk gelaat. Sy huis was gevul met herinneringe en sy gasvryheid het ons harte aangeraak, selfs nadat die stad onlangs deur ’n verwoestende brand getref is. Hy het ons herinner aan die krag van gemeenskap en volharding, selfs in moeilike tye.
Die besoeke aan die verskillende gemeentes het ons net so veel geleer as wat ons kon bied. Hulle het ons met oop arms ontvang, ons gevoed en akkommodasie gereël. Die jongmense in die gemeentes het gretig uitgevra oor wat dit behels om teologie te studeer, ’n teken dat die uitreik sy doel bereik het.
Die laaste twee dae op Boknes was pure vreugde. Die wit sand en die eindelose blou van die see het ’n diepe rustigheid oor ons gebring, wat ons almal die kans gegee het om te reflekteer oor die reis wat ons pas voltooi het. Die natuur het ons soos ’n vriend verwelkom en ons gedagtes skoongemaak vir die pad vorentoe.
Dié uitreik het ons nie net fisiek en geestelik uitgedaag nie, maar ons ook geleer dat ons almal ’n unieke rol het in die liggaam van Christus. Elke trap vorentoe het ons nie net nader aan ons bestemming gebring nie, maar ook nader aan die dieper betekenis van ons geloof. Dit was ’n reis vol vreugde, uitdagings en groei, ’n ervaring wat ons lewens vir altyd verander het.
Ons avontuur het begin by die Kopanong-kantoor, waar die deelnemende studente begin opdaag het. Nadat die bagasie in die bussie gepak is, het ons vertrek na Aliwal-Noord. Die daaropvolgende dae het ons van Cradock na Somerset-Oos, Kirkwood en uiteindelik Grahamstad getrap. Ná twee rusdae by Boknes, het ons teruggekeer Bloemfontein toe.
Die deelnemers het verskeie gebeurtenisse en hoogtepunte beleef. Carmi, een van die deelnemers, deel haar ervaring: “Die fisiese uitdaging van die fietsry was vir my baie lekker. Dit was soms moeilik, maar die gevoel wat ek gekry het nadat ek ‘n moeilike bult oorwin het, was onbeskryflik. Die rustigheid by die see was ook vir my ’n groot hoogtepunt. Ek is mal oor die see en voel altyd asof ek weer volgelaai is met fisieke, geestelike en emosionele energie nadat ek by die see was.”
Ons roete het ons deur die skilderagtige landskap van die Oos-Kaap geneem, waar die uitgestrekte vlaktes van die Karoo in alle rigtings gestrek het, onder die helder blou lug. Soos ons teen die hange geklim het, het die landskap verander na ’n mengsel van rotsformasies en die groenigheid van die winterreën, wat ’n rustige, amper tydlose gevoel geskep het.
Die fietsry het sy uitdagings gebring, maar dit het die span ook sterker gemaak. Carmi vertel: “Dag 2 en 3 se fietsry was ongelooflik. Dit het gevoel asof ek oor die landskap vlieg. Adrenalien en endorfien het deur my lyf gepomp en ek kon die skoonheid van God se skepping waardeer. Die ander drie dae was egter uitdagend. Dit was vir my baie moeilik om teen die wind te ry, want dit het gevoel asof ek nêrens kom nie, maak nie saak hoe hard ek trap nie.”
Die aandbyeenkomste met die katkisante het ons almal diep geraak. Vir die studente, wat meestal uit stedelike gebiede kom, het dit ’n nuwe blik gegee op die uitdagings en triomfe van plattelandse gemeenskappe. Ons is hartlik ontvang, en dit was vir ons ’n voorreg om ons verhale te deel en die katkisante te inspireer om teologie te studeer.
Oom Strauss, by wie ons in Grahamstad oornag het, het ook ’n besonderse indruk gelaat. Sy huis was gevul met herinneringe en sy gasvryheid het ons harte aangeraak, selfs nadat die stad onlangs deur ’n verwoestende brand getref is. Hy het ons herinner aan die krag van gemeenskap en volharding, selfs in moeilike tye.
Die besoeke aan die verskillende gemeentes het ons net so veel geleer as wat ons kon bied. Hulle het ons met oop arms ontvang, ons gevoed en akkommodasie gereël. Die jongmense in die gemeentes het gretig uitgevra oor wat dit behels om teologie te studeer, ’n teken dat die uitreik sy doel bereik het.
Die laaste twee dae op Boknes was pure vreugde. Die wit sand en die eindelose blou van die see het ’n diepe rustigheid oor ons gebring, wat ons almal die kans gegee het om te reflekteer oor die reis wat ons pas voltooi het. Die natuur het ons soos ’n vriend verwelkom en ons gedagtes skoongemaak vir die pad vorentoe.
Dié uitreik het ons nie net fisiek en geestelik uitgedaag nie, maar ons ook geleer dat ons almal ’n unieke rol het in die liggaam van Christus. Elke trap vorentoe het ons nie net nader aan ons bestemming gebring nie, maar ook nader aan die dieper betekenis van ons geloof. Dit was ’n reis vol vreugde, uitdagings en groei, ’n ervaring wat ons lewens vir altyd verander het.
| verskaf deur Ethan Kleynhans: ’n Eerstejaar-teologiestudent aan Kovsies
