Islam se dilemma

In die vorige artikel het ons gesien dat die Koran die inspirasie, gesag en bewaring van die Evangelies ondersteun. Die Koran was volgens sommige Moslem-geleerdes bedoel om as ‘n Arabiese weergawe te dien van die boodskap van waarheid wat in die Joodse en Christelike geskrifte gevind word. Dit veroorsaak egter ‘n groot probleem vir Moslems, omdat die Koran die Bybel weerspreek ten opsigte van belangrike leerstellings. Die belangrikste is dat die Koran leer dat Jesus nie God is wat mens geword het nie, dat Hy nie aan ‘n kruis gesterf het nie, en dat hy nie uit die dood opgewek is nie (Koran, Sura 4:157; 5:116).

Hier is die dilemma vir Moslems:

1.  As die Evangelies nie betroubaar is nie, dan is die Koran vals, omdat die Koran self leer dat die Evangelies die geïnspireerde, perfek bewaarde, gesaghebbende woorde van God is.

2.  As die Evangelies egter betroubaar is, dan is die Koran (weereens) vals omdat dit teenstrydige, en selfs wedersyds uitsluitende feite oor sleutelkwessies leer. Hoe dit ook al sy, die Koran is vals[1].

Dit is natuurlik ‘n groot probleem vir Moslems. Die geldigheid van Islam berus op die betroubaarheid van die Koran, net soos die Christendom berus op die waarheid dat Jesus God is en dat Hy gesterf en opgestaan het. As die Koran onbetroubaar is, soos uitgewys deur die Islamitiese dilemma, dan is Islam ‘n valse godsdiens.

Die Koran bevat verskeie verse wat aandui dat die Christelike en Joodse geskrifte verkeerd verstaan, geïnterpreteer en misbruik is rondom die tyd van Mohammed. Dit is natuurlik nie ‘n verrassende aanspraak nie, aangesien die Christelike geskrifte vandag steeds verdraai en misbruik word. Dit beteken egter nie dat die Skrifte wat ons vandag het, nie meer betroubaar is nie.

Die mees algemeen aangehaalde Koran-vers wat gebruik word om die korrupsie van die Evangelies te beweer, is Sura 2:79, wat sê: “Wee hulle wat die ‘Skrif’ met hul eie hande skryf, en dan sê: ‘Dit is van Allah’, om dit vir ‘n klein prys te verruil. Wee hulle vir wat hulle hande geskryf het en wee hulle vir wat hulle verdien.” Nog ‘n voorbeeld kom uit Sura 3:71, wat sê: “O Mense van die Skrif (Christene), waarom verwar julle die waarheid met leuen en verberg julle die waarheid terwyl julle dit weet?”

Terwyl hierdie verse en ander (Sura 2:75; 4:46; 5:13; 3:187) wel leer dat mense die Skrif vervals het vir geld en die waarheid verberg het, terwyl hulle dit geweet het, is daar nie ‘n enkele vers in die Koran wat leer dat die Christelike geskrifte permanent gekorrupteer is, op so ‘n manier dat die boodskap daarvan verlore gegaan het nie.

So hoekom maak Moslems hierdie aanspraak[2]? Eerstens lees die meeste Moslems nie die Koran in ‘n taal wat hulle verstaan ​​nie. Die aanspraak van die korrupte Evangelie is ‘n algemene mite wat, soos baie ander, deur hul leiers aan Moslems vertel en blindelings geglo is. Tweedens, namate Moslems en Christene die afgelope tyd meer met mekaar interaksie het, het Moslems besef dat die Koran tog nie ‘n boek is wat bevestig wat in die Christelike geskrifte geleer word nie. Daar moet een of ander rede wees dat hul “bevestigende boek” teenstrydig is met die wesenlike van die geloof. Dit was ‘n gerieflike oplossing om te beweer dat die Bybel korrup moes gewees het – ‘n bewering wat, so kom hulle agter, nie die toets van die waarheid slaag nie.

Hier is eintlik twee argumente: Eerstens, deur Moslems daarop te wys dat die Koran die inspirasie, gesag en bewaring van die Bybel leer, kan ons ‘n einde maak aan die valse bewering dat ons Skrifte verander en gekorrupteer is. Tweedens, deur daarop te wys dat die Koran ons Skrifte oor groot kwessies weerspreek, kan ons seker maak dat die skoen nou aan die ander voet is en ‘n saak uitmaak vir die onbetroubaarheid van die Koran.

Of ons een of albei argumente gebruik, dit bied ‘n invalshoek wat die gesprek met Moslems heeltemal op sy kop keer – ‘n “game changer” wat die stilswye van Christene beëindig.