Kernpunte oor die belydenis dat Jesus waarlik God en waarlik mens is

Ons het nou reeds vir ’n aantal kere gekyk na Moslems se besware teen die godheid van Jesus, iets wat vir hulle ’n godslasterlike idee is. ’n Leerstuk wat onlosmaaklik daaraan verbind is, is die twee nature van Christus, naamlik dat Hy waarlik God en waarlik mens is. Ons het ons in kort vergewis van wat die Bybel daaroor te sê het en ook hoe om die Koran, met teksverwysings, te benut om teenoor Moslems te getuig dat hierdie leerstuk die waarheid is. Voordat ons van hierdie baie belangrike saak afstap en na ander apologetiese kwessies in ons gesprek met Islam kyk, is dit belangrik om net in kort na die leerstuk van die twee nature van Christus te kyk, sodat ons vanuit die Bybel en die leer van die kerk op ’n kernagtige manier ’n greep daarop het. Die oortuiging dat Jesus beide mens en God is, is ’n sentrale beginsel van die Christelike teologie, bekend as die leerstelling van die Menswording of die Inkarnasie. Hier is ’n paar sleutelpunte wat verduidelik waarom ons glo dat Jesus waarlik mens en waarlik God is:

1. Bybelse Grondslag: Die Nuwe Testament bevat verskeie gedeeltes wat die tweeledige natuur van Jesus bevestig. Johannes 1:1-14 praat byvoorbeeld daarvan dat die Woord (Logos) by God was en self God is, en toe vlees, oftewel mens geword het en onder ons kom woon het. Filippense 2:6-7 beskryf hoe Jesus, wat in die gestalte van God was, mens geword het deur die aard van ’n dienskneg aan te neem.



2. Teologiese verduideliking: Die Christelike teologie leer dat Jesus die tweede Persoon van die Drie-eenheid is. As God het Jesus nog altyd (van ewigheid) bestaan ​​en is Hy gelyk aan God die Vader en God die Heilige Gees. In die Menswording het Jesus egter ook die menslike natuur aangeneem, deur as mens uit die Maagd Maria gebore te word. Dit beteken dat Jesus twee nature het: Goddelik en menslik.



3. Doel van die inkarnasie: Die inkarnasie, of menswording van Jesus, was nodig vir die verlossing van die mensdom. As God is Jesus volmaak en sondeloos, en as mens kon hy die mensdom verteenwoordig. Sy dood aan die kruis word gesien as ’n opofferende daad wat versoening doen vir die sondes van die mensdom, en sy opstanding word gesien as die nederlaag van die dood en die waarborg van ewige lewe vir gelowiges.



4. Hipostatiese vereniging: Dit is ’n teologiese term wat gebruik word om die vereniging van Jesus se goddelike en menslike natuur in een persoon te beskryf. Die Konsilie van Chalcedon in 451 nC het hierdie leerstelling bevestig en verklaar dat Jesus waarlik God en waarlik mens is, met die twee nature wat sonder verwarring, verandering, verdeeldheid of skeiding bestaan.



5. Verhoudingsaspek: Vir sommige Christene is die oortuiging dat Jesus beide God en mens is belangrik, omdat dit beteken dat God die menslike lewe met al sy vreugdes en lyding intiem ervaar het. Dit maak Jesus ’n deernisvolle middelaar tussen God en die mensdom, wat in alle opsigte (behalwe die sonde) met ons kan assosieer.



6. Geloof en Misterie: Uiteindelik is die geloof in Jesus as waarlik mens en waarlik God ’n saak van geloof en word dikwels beskryf as ’n misterie wat menslike begrip te bowe gaan. Dit bly ’n diepgaande aspek van Christelike geloof.

Hierdie stukkie is uiteraard nie ’n diepgaande dogmatiese besinning oor die twee nature van Christus nie. In ’n onlangse gesprek met ’n Molana (’n Moslem-teoloog) was ek egter verbaas om kennis te neem van sy diepgaande kennis van die Konsilie van Chalcedon. Ek is daardeur onder die oortuiging gebring dat Christene hierdie leerstuk ten minste in ’n basiese sin, binne ’n struktuur wat vir hulle kan sin maak, moet ken.