Welkom terug in Blêrfontein, maatjies! Die son skyn helder en Leon is alweer aan die droom. Sy oë droom en dwaal in die wolke. Hy dink weer aan tannie Êna se mooi woorde wat sy so snaaks vir hulle gesing het. Hy wonder so bietjie oor hierdie herder, die een wat alles gemaak het, die een wat ons veilig laat wei. Leon voel skoon vreemd. Wie is hierdie herder, ’n vreemdeling? Of is Leon die vreemdeling? Dit is interessante gedagtes wat Leon vandag bedink.
Leon stap na die veld, want hy het op ’n ander dag pragtige blommetjies daar gesien en hy het dit goedgedink om vir Tannie Êna ’n bossie te gaan pluk. Dit is sy manier om haar te bedank. Leon stap tussen die goudgeel veldgrasse in, hy sien die rooi sandstof en klippies by sy pootjies op die paadjie, en daar voor hom is die mooiste rooi veldblomme. Dit is Tannie Êna se gunstelingkleur!
“Fantasties!” roep Leon uit terwyl hy loop om van die blomme te pluk.
Toe Leon voor die blommetjies staan, verdwyn die son ewe skielik. Daar hang ’n groot skaduwee oor Leon. Hy probeer uitvind wat aangaan en kyk op. Hy sien die skaduwee is dié van ’n groot figuur met twee spits ore op sy kop wat reg voor die son staan. “Hahahahaha …” lag die figuur kliphard. Leon skrik hom boeglam, sy ogies is groot en sy hartjie klop baie vinnig. Hy is bang, voor hom staan ’n vreemdeling.
Leon staan tjoepstil. Hy lig sy pootjie bewerig op om te probeer groet. “ Hahahaha,” lag die vreemdeling weer. “Skapies soos jy mag mos nie so alleen rondwandel nie, of hoe?” Leon wil nog antwoord, maar die vreemdeling praat oor hom. “As skapies so alleen rondloop kan hulle gevang word…” sê die vreemdeling weer. Hy stap nou nader in Leon se rigting terwyl hy verder praat. “In hierdie area waarsku hulle mos die skape teen JAN JAKKALS! Die een wat skape vang! Is dit nie waar nie, ou lammertjie?” Die vreemdeling laat sak sy gesig tot voor Leon en kyk hom reg in die oë. Leon kan nou sien dat die figuur met die puntige ore eintlik ’n jakkals is. Leon is so bang dat sy stertjie bewe. “En weet jy lammertjie, my naam is Jan… Jan JAKKALS!” sê die vreemdeling om Leon te laat skrik!
Leon het genoeg gehad. Toe hy dit hoor, maak hy spore! Die stof trek, en die Jakkals sit vir Leon agterna. Leon hardloop so vinnig as wat hy kan. Die volgende oomblik hoor Leon ’n groot grom! “GROMMM!” Leon kyk oor sy skouer net om te sien dat Jan Jakkals nie meer alleen agter hom aan is nie. “Ahoe! Ahoe! Ahooo! Eina!” tjank Jan Jakkals.
Daar is ’n skaaphond wat vir Jan Jakkals aan die stêrre beet het. Die skaaphond blaf en swaai vir Jan Jakkals dat hy trek. “Skoert, jou skelm! Woehoefff! Wooeehoeff! Vat die pad! Laat jy gaan!” Die skaaphond verjaag vir Jan Jakkals en Jan Jakkals vat die pad.
Leon sit plat op sy stert in die grondpaadjie. Hy kan sy oë nie glo nie en probeer alles verwerk. Voor hom staan die skaaphond, hy haal vinnig asem van al die aksie en kyk in die rigting waarheen die jakkals verdwyn het. Leon verkyk hom aan hierdie nuwe vreemdeling. “Hy is nogal fris,” dink Leon. Dit lyk of die skaaphond geoefen het. Hy het drafskoene, ’n oefenbroek en frokkie aan en sy selfoon is vas aan sy bo-arm sodat hy musiek kan geniet terwyl hy draf.
Hy draai na Leon en steek sy poot uit. “Die naam is Armach Breytenblaf!” stel hy homself voor. “Is jy reg, ou boeta?” Leon staar net na hom terwyl hy steeds probeer verwerk wat nou net gebeur het. Die skaaphond steek sy poot uit na Leon om hom op te help. “Jy moenie so alleen loop hier in die ooptes nie, Boeta. Daai Jan Jakkals is ’n kansvatter en jy moenie vir hom sy kans gee nie. Hy probeer net die skape hier in Blêrfontein bang maak. Maar hy weet as hy ooit iets doen aan een van die skape hier, sal hy groot moelikheid kry.” Leon steek uiteindelik sy pootjie uit en Armach die skaaphond help hom op.
“Kom, laat ons jou by die huis kry voor die son heeltemal gaan sak,” sê Armach Breytenblaf. Hy stap saam met Leon en vat hom huis toe. Die twee het lekker gesels en stories vertel tot by Leon se huis, waar sy mamma hulle ontvang. Leon het vandag ’n nuwe vriend ontmoet, Armach Breytenblaf, ’n skaaphond.
Ja, ons moet altyd versigtig wees as dit kom by vreemdelinge, maar ons moet ook weet dat vreemd nie altyd sleg is nie. Somtyds is vreemd ’n aangename verrassing.
Wie is hierdie herder? En, wie is hierdie Armach Breytenblaf? Een ding is seker, hy is Leon se nuwe held en ons het nog nie die laaste van hom gesien nie …
Tot volgende keer!
‘n Projek deur NG Kerk Vrystaat se JONK Vrystaat Netwerk in samewerking met Schink Publishing.
Geskryf, geïllustreer en oudio-opnames deur Martin Schwella,
Schink Publishing
Temas en Teologie deur ds Francois Lamprecht,
JONK Vrystaat
Uitleg deur Celicia McLean en Carlie Niehaus
(“die Kerkmuise“), NG Kerk Vrystaat
www.ngkerkvrystaat.co.za
Produk van die NG Kerk Vrystaat © Alle regte voorbehou.
Geen gedeelte van hierdie stories mag op enige manier
gereproduseer word sonder die skriftelike toestemming
van die kopiereghouers nie.
