Ek staan telkens verstom as ek bewus raak van die Grootsheid van God se genade. Die volmaaktheid van sy vernuwingswerk. Die skokkende omvang van Sy insluitende liefde. Sy “twyfelagtige” keuse van leiers vir kritieke tye: Moses, Judas, Petrus. Die “liberale” uitsprake van vooraanstaande profete soos Jesaja oor die nie-Israeliete en ontmandes en dat “God se tempel uitgeroep sal word tot ‘n huis van gebed vir al die volke” (Jesaja 56). Naomi se Moabitiese skoondogter se verrassende geloofkeuse: “U God is my God…” (Rut 1:16). Jesus self pluk natuurlik die matjie van menslike vooroordeel onder ons voete uit deur “voorbeeld-verhale” van melaatses; vroue met ‘n bedenklike reputasie; die gelykenis van die barmhartige Samaritaan, asook die Samaritaanse vrou van Johannes 4!
Daar is egter ook ‘n ontstellende teenpool: Jesus se skerp oordeel oor die hoogheilige geestelike leiers: “Die Seun van die mens het gekom en geëet en gedrink, en hulle sê: ‘Kyk daar, ‘n vraat en ‘n wynsuiper, ‘n vriend van tollenaars en sondaars…” (Matteus 11:19).” Jesus ontbloot hulle skynheiligheid: “Ellende wag vir julle, skrifgeleerdes en Fariseërs, huigelaars! Julle sluit die deur van die koninkryk in die mense se gesig toe” (Matteus 23:13).
‘n Paar onbybelse “oordeelsfoute” van die NG Kerk soos Apartheid en die uitsluiting van Vroue spook hopelik nog by ons. Dit maan ons tot diepe introspeksie oor sake soos Selfdegeslag-verhoudings en Dolering. Die hoë vlakke van woede, etikettering en veroordeling op webblaaie/sosiale media skrei ten hemele. Dit alles gebeur terwyl miljoene mense rondom ons stoei met werkloosheid, hongersnood en huisvesting. Mag Psalm 131 ons begelei tot nederigheid: “Selfverheffing en hoogmoed is daar nie by my nie Here… Ek het rus en kalmte gevind soos ‘n kindjie wat by sy moeder tevredenheid gevind het.” Meer tyd aan “Moedersknie” mag dalk net ons perspektiewe verruim…
