Huwelik en huweliksverbintenis in Islam

Hierdie kort artikel sluit ten nouste aan by die voriges, naamlik die stand van vroue en die huislike en gesinslewe in Islam. Dit spreek vanself dat ons onmoontlik al die belangrikste sake kan noem oor so ’n wye en diepgaande onderwerp.

In Islam is die huwelik (nikah) ’n wettige kontrak tussen die gades. Die huwelikskontrak word tussen die bruidegom en die bruid se voog gesluit, en vereis teoreties die toestemming van die vrou (al is dit net stille toestemming). Dit is die plig van ouers om die huwelik van hul kinders, veral die dogters, te verseker. Die belofte van die Paradys word voorgehou vir daardie ouers wat huwelike vir hul dogters reël[1].

Dit is belangrik om daarop te let dat gereëlde huwelike algemeen voorkom in alle godsdienste in sommige dele van die wêreld. In Islam het die meisie die reg om te weier om met ’n bepaalde persoon in die huwelik te tree. ’n Gereëlde huwelik behoort dus nie ’n gedwonge huwelik te wees nie, al kan dit vir ’n dogter baie moeilik wees om teen die emosionele druk en pleidooie van haar ouers op te staan. Natuurlik is daar baie stories oor jong meisies wat teen hul wil met ouer mans getroud is, maar dit is nie deel van Islam nie[2].

‘n Meisie moes eers puberteit bereik het en menstrueer voordat sy seksuele verhoudings in die huwelik mag hê. Sy kan egter op ’n vroeër ouderdom verloof raak, terwyl seksuele omgang uitgestel word totdat sy puberteit bereik. Op daardie stadium neem haar man haar in sy huis en is daar ’n huweliksfees en viering. Gegewe die feit dat die kontrak opgestel en onderteken is deur die man en die meisie se voog ten tyde van die verlowing, is dit in werklikheid ’n kinderhuwelik. Dit weerspieël die presedent wat geskep is deur Muhammad se huwelik met die sesjarige ‘A’isha, en by wie hy geslaap het toe sy maar nege was[3].

Die minimum ouderdom vir ’n seun om te trou word oor die algemeen as twaalf beskou. Die shari’ah het reëls[4] vir die situasie waar ’n volwasse vrou getroud is met ’n seun wat te jonk is vir seksuele verhoudings, wat lui: “Indien die man ’n kind is en die vrou ’n volwassene, is sy geregtig op haar onderhoud op sy koste, want in hierdie geval is die opoffering van haar kant en is die struikelblok tot die huweliksopdrag ​​aan die kant van die man.”’

Die Bybel leer dat die huwelik ’n lewenslange verbintenis tussen een man en een vrou is. Ons behoort te frons oor énige ander verbintenis – onder andere dié tussen ’n man en ’n dogtertjie, of ’n vrou en ’n seuntjie. Die huweliksformulier stel dit mooi dat die gesin God se kerk in die kleine is. Getuig ons huwelike en gesinne daarvan?